کافی است که دو نفر برای انعقاد عقد عینی باشند ، تا بگوییم عقد بین آنها واقع شده است . این دسته از عقود ، عقد رضایی هستند . عقد رضایی ، عقدی است که اعلام رضایت دو طرف نیاز به انجام تشریفات ویژه ای ندارد ، مثلا نیاز انجام تشریفاتی مانند تنظیم سند رسمی ندارد . عقد رضایی مانند این است که وقتی از فروشگاهی خرید می کنیم ، ما پول را پرداخت میکنیم ، فروشنده کالا را ارائه می دهد . در اینجا هیچ تشریفاتی صورت نمی گیرد همین که ما برای پرداخت پول و فروشنده به تحویل دادن کالا رضایت دارد ، عقد رضایی است زیرا خریدار یا قرار دادن اجناس در فروشگاه رضایت خود برای فروش آنها اعلام کرده و ما با ورود به فروشگاه و انتخاب کالا ، رضایت خود را به خرید اعلام کرده ایم . بنابراین نیازی به بیان لفظی و قراردادی این اراده و رضایت نیست . بنابر آنچه گفته شد معلوم است که عقد تشریفاتی ، عقدی است که اعلام رضایت در آن نیاز به انجام تشریفات ویژه ای دارد و اگر این تشریفات انجام نشوند ، قرارداد نفوذ حقوقی ندارد . نمونه بارز این قراردادها خرید و فروش املاک ثبت شده است . در قرارداد خرید و فروش باید تشریفات ثبت ملک در اداره ثبت املاک صورت بگیرد . زیرا طبق قانون دولت کسی را مالک خانه می داند که ملک به نام او در دفتر املاک به ثبت رسیده است .
