مطابق با ماده 826 قانون مدنی، قصد عمدی اجازه دادن به هر فردی از استفاده از همان یا استفاده از اموال خود در دوره پس از مرگ او است. بنابراین، شخص بعد از مرگ او می تواند به نوعی خود را مشخص کند. این عهد می گوید که کسی که اراده را ایجاد می کند، کسی است که اراده عمدی او به نفع اوست. اما مهم است که اراده یک سوم مالکیت به آن نفوذ کند، یعنی شما می توانید یک سوم از اموال خود را قرض بگیرید، و اگر او بیش از یک سوم از اموال خود را نیاز دارد، وارثان باید بیش از یک سوم مجاز یا مجاز. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است پس از آنکه پدر من متعلق به پسر من است، بخواهد که این خواسته مالک باشد. پذیرش یا رد اراده پس از مرگ در اراده در صورتی است که در صورتی که از اراده قبل از مرگ اجتناب شود، سرنوشت ممکن است اراده را پذیرفته یا رد کند. اما اگر او اراده را قبول کند، دیگر نمیتواند آن را رد کند. فرم دیگری از اراده در قانون مدنی اراده میثاق است که می تواند در قانون عرفی تعریف شود. اراده میثاق در ماده 826 قانون مدنی تعریف شده است، که بر اساس آن: "اراده میثاق به طور شخصی یک یا چند نفر را برای انجام وظایف یا تکالیف تعیین می کند." به عنوان مثال، مرحوم یکی از افراد را برای وصیت تملیکی و بدهی هایش پس از مرگش انتخاب کرد. یا، بر اساس اراده، فردی را برای مدیریت امور یک کودک کوچک که به این شخص منتقل می شود، تعیین می کند. اراده میثاق مطابق ماده 834 قانون مدنی است. به این معنا که او شرایط مندرج در عهد عهد را قبول نمی کند، اما او هنوز هم می تواند حق زندگی را تا زمانی که زنده می شود انکار کند، و اگر او را رد کند، او حق را انکار نمی کند، گرچه نادان دستور داد به عبارت دیگر، پس از مرگ، عادت نمی تواند اراده را رد کند، اگرچه او از اراده اراده آگاه نیست.
